Elk van deze kleine wezentjes bewoont een ‘coralliet’ zoals een onderwater appartementsgebouw. Ze maken deze onderwaterwoningen door voort te bouwen op de skeletten van hun ‘steenachtige’ dode voorouders. Poliepen scheiden calciumcarbonaat (kalksteen) af als lijm om hun corallieten bij elkaar te houden. Hoewel ze samenwerken als een gemeenschap, heeft elke poliep zijn eigen ruimte, zijn eigen mond en zijn eigen piepkleine set tentakels met een angel die hun voedsel verlamt. Elk klein wezen speelt een cruciale rol bij het bouwen van de betoverende, kleurrijke onderwatersteden die een essentieel thuis vormen voor een groot aantal vissen en rifwezens.

“Maak ons gedrag alsjeblieft begrijpelijker…”

Als koralen konden praten, zouden ze zeewetenschappers kunnen vragen om eenvoudigere woorden te gebruiken om het publiek voor te lichten. Woorden als ‘zoöplankton’ en ‘bacterioplankton’ zijn een hele mond vol om de piepkleine zeedeeltjes die ze eten te beschrijven. En ‘zoöxanthellen’ is zo’n lang woord voor de microscopische algen die in poliepen leven en hen het grootste deel van hun voeding geven via fotosynthese. Het is een wederzijds voordelige relatie, want koraal biedt een beschermend omhulsel om ze in onder te brengen.

Hun voortplantingsgedrag is ook complex. De meeste koralen planten zich voort door een proces dat ‘broadcast spawning’ wordt genoemd. Jaarlijks volgen ze de cyclus van de maan om tegelijkertijd zowel eitjes als sperma vrij te laten in een gebeurtenis die lijkt op vuurwerk onder water. Als je een duikbrevet hebt, is dit een spektakel dat bovenaan je bucketlist moet staan.

“Bewonder ons van een afstand…”

Als koralen konden praten, zouden ze je vragen om afstand te houden. Telkens als je koraal aanraakt, zelfs heel licht, laat je sporen van gifstoffen achter die poliepen kunnen inslikken, waardoor ze ziek kunnen worden. Harde druk kan de fragiele wezens verpletteren. En het spreekt voor zich dat op een rif staan een gegarandeerd doodvonnis voor ze is. Ook zand in hun richting schoppen, met je voeten of je vinnen, kan ze verstikken. Ze zijn weerloos tegen onze onbedoelde aanvallen. Let dus goed op wat je doet als je in de buurt van koraalriffen zwemt, snorkelt of duikt.

“Draag alsjeblieft je steentje bij om onze oceanen schoon te houden…”

Als koralen konden praten, zouden ze je vast vragen om geen afval op de stranden achter te laten dat in zee terecht kan komen. Ze zouden je ook vragen om plastic voor eenmalig gebruik te vermijden. Bespaar water, recycle waar mogelijk en gebruik zonnebrandcrème die veilig is voor het rif en geen schadelijke chemicaliën bevat. Ze zouden je ook kunnen vragen om hun dode voorouders die je op het strand vindt met rust te laten. Schelpen, stukken koraal en zelfs stenen spelen een belangrijke rol bij het tegengaan van stranderosie. En koop natuurlijk nooit souvenirs die gemaakt zijn met iets dat uit de zee leeft. Elke kleine actie kan een groot verschil maken.